گلدونهـ

سلاااااام ....متنت عالی بود
منم خیلی وقت ها که زیاد ناراحتم ...یا نمیتونم حرفمو به کسی بگم ...بعضی شب ها میرم رو حیاط ...به آسمون نیگا میکنم ..آسمون با تمام زیباییش همیشه یه رنگه ...همیشه سیاه هستش ولی این پاییین آدم ها هر روز رنگ عوض میکنند
اگه یه موقعه زیاد خوشحالی کنم از روی شادی نیس ...فقط به خاطر اینکه اگه اشک بریزم ...دیگه انگار فلبم میخواد بزنه بیرون
ولی همه فک میکنن اینا شاد بودنه واقعیه ....بدترش مال موقعه ای است که مامانم میگه مهدیه چرا اینقدر میخندی ....و من نمیتونم بگم که همه ی اینا واسه پنهون کرد یه سری حرف هاست که هیچ کس درکشون نمیکنه ...دوباره مجبورم برم تو تنهایی خودم تا بیشتر از این بهم گیر ندن