پنجشنبه ۲۲ بهمن ۹۴
نگآهت قشنگ من را نآبود می کند،حرکت چشمهآیت را ندیده ام،امآچشمهآیت را چرا...
همآن اول چشمهآیت نگآهم را به خود گرفت،تآ صدآیت به گوشم خورد،حسی مثل پرواز بود!
نگآه و چشمهآیت که اینگونه باشد،اصلا وقتی خودت کنآرم بآشی،چه غریبانه مرا خواهی کشت
بآهمآن اولین سلآمت و دست را بگذارم در دستت نآبود میشوم،وقتی آنقدر با نگآهت مرا سآختی
که زیبآتر از تو پیدآ نمیشود،از کنآر هرکسی میروم نگآهم در نگآهشآن میخورد و رو برمیگردانم
احسآس من برآی توست،این نوشتن هآی من برآی توست،پس نگآهم برای تو باید بآشد مگرنه؟
عآشق که بآشی معشوقت را فقط میبینی،کسی را به زیبآیش نخواهی دید!
اینقدر کنآر تو راه رفتن را تمآشآ می کنم که گآهی اوقآت یآدم میرود،
بخوابم و چشمهآیم منتظر می مآند!
همین که تو بآ من هستی،خودش زنده نگهـ میدارد مرآ...
فقط بگو در شهر تو کسی نگآهت نکند،میترسم کسی حیرآنت شود،اصلا نگآه به تو ممنوع است!
یآدآوری کن به آدمهآی اطرافت که تو مآل آنهآ نیستی!
تو صاحب داری،تو بآید بمآنی،نگآهت کردند بگو خودم کآرشآن را یکسره کنم...
کسی نگآهت بکند عآشقت میشود،ازبس چشمهآیت و صدآیت و حتما راه رفتن هم مثل اینهآزیباست
بعد اگر عآشقت شوندچی؟
اگر تو را خواستن مآل خود کنندچی؟
تو قول مردآنه میتوانی بدهی؟
قول مردانه یعنی مثل مرد تآ آخرش هستی،هآا؟
#برآیت میخندم تو برآیم بخند،خوشبختی تو آرزوی من است،بگذار خودمآن باهم زندگی را به تصویر
بکشیم،بگذار آنقدر برآیت حرف هآی عاشقآنه بزنم تآ کسی رآ مثل من نبینی!
خب عآشق بودن و حسود بودنش یعنی زندگی من...
راست و درست بهت بگویم تو در دنیآی من تک وتنهآ هستی و من برآیت خواهم خواند...
#چهـ زیبآ پروآنه هآی نگآه من به دور شمع چشمهآیت می گردد!
آواره ی آن چشم ِ سیاهت شده ام
بیچاره ی آن طرز نگاهت شده ام
هر بار مرا می نگری می میرم
از کوچه ی ما می گذری، می میرم
#هوآیت را کرده ام،کآش بآز ببینمت،کآش...
یآعلی مدد...
